Maz O'Connor, This Willowed Light

Precies twee jaar geleden debuteerde Maz O’Connor met het album Upon A Strangers Shore. Ze presenteerde toen een mooie mix van traditionals en zelfgeschreven songs. O’Connor stamt uit een muzikale familie, haar voorkeur gaat uit naar liedjesschrijvers als Nick Drake, Joni Mitchell en Bob Dylan.

Het eerste album werd vooral bepaald door traditionals. Op het onlangs verschenen tweede album This Willowed Light brengt ze grotendeels eigen werk. De personele bezetting is hierbij vrijwel geheel vernieuwd. Naast oude getrouwe Matt Jones (gitaar en mandoline) verzekerde O’Connor zich van de medewerking van Bethany Porter (cello), Rowan Rheingans (viool, banjo en zang), Matt Downer (bas) en Jim Moray (drums, Rhodes piano, Hammond orgel, gitaar en mandoline). Nieuw is tevens de inzet van Nick Malcolm op trompet. Moray is verantwoordelijk voor de productie. Hij laat deze fraaie verzameling songs in al zijn verscheidenheid stralen en sprankelen. O’Connor neemt als vanouds de vocalen voor haar rekening. Zij bespeelt verder gitaar, harmonium en banjo.

 

Het album opent met een uitvoering van traditional Awake Awake. Martin & Eliza Carthy maken op het zojuist uitgebrachte The Moral of the Elephant album hier ook al de nodige indruk mee. Maz brengt hetzelfde stuk in een serene uitvoering mede bepaald door warme toetsen en een fluwelen trompet. De dramatische lotgevallen van Emily Wilding Davison worden treffend verwoord in het zelfgeschreven Derby Day. Davison was begin vorige eeuw een militant voorvechtster van het vrouwenkiesrecht. Tijdens de paardenrace van 1913 gooide zij zich plots voor het aanstormende paard van koning George V en stierf vier dagen later een smartelijke dood. Deze tragedie wordt kalm opgevoerd waarbij akoestische gitaar en cello een rol van betekenis spelen. Met traditional London Lights zet O’Connor de bezonken toon voort. Haar heldere en pure stem roept met deze pianoballade associaties op met het ingetogen werk van Bella Hardy.

Met Bold Undaunted Youth wenst Maz tempo te maken. Wanneer haar stem de hoogte inschiet dan gaan de gedachten onwillekeurig uit naar Kate Bush . Liedjesverzamelaar Cecil Sharp duikelde in het Appalachen gebergte Bird Song op. O’Connor vertolkt deze traditional ingetogen met behulp van gitaar en banjo waarbij haar vocalen in fraaie laagjes zijn opgebouwd.  Het ruimschoots bemeten The Grey Selkie vertelt het verhaal van het bezongen fabeldier (half mens/half zeehond). Dit door gitaar, trompet en zachtjes zoemende bas gedomineerde stuk is bijzonder fraai geïnstrumenteerd. Met het kwieke Nightcap besluit Maz het album. O’Connor neemt zelf de banjo ter hand hierbij ondersteund door mandoline en het geanimeerd klinkende koortje.

Met This Willowed Light toont Maz O’Connor zich opnieuw als een uitstekend vertolker van traditionele stukken en zelfgeschreven werk. Ze vertrouwt hierbij in toenemende mate op haar kunnen als liedjesschrijver. Het resultaat is een stijlvolle verzameling songs, oorspronkelijke muziek vergezelt van fraaie arrangementen.

Hans Jansen

Webpage http://www.mazoconnor.com/
Releasedatum 7 Juli 2014 Wild Sound